36 aylık Rüya halleri :)

Minik prensesim 36 aylık artık :) Yani paylaşımların arttığı artık biyolojik ihtiyaçlarının bittiği dönem bizim için..Çünkü hiç tuvalet sorunumuz kalmadı gece gündüz çok rahatız..Uzun zamandan beri yalnız tuvaletini yapıp,temizlenip,sifonu çekip,ellerini yıkayıp kendi başına hallediyor bu işi..Ben müdahale etmek istesem kızıyor,istemiyor..Kıyafetlerini ve özellikle ayakkabılarını da kendi giyinip çıkartıyor ve yardım istemiyor.Sulu yemekler dışında kendi yemeğini kendisi yiyor..Gece yatarken (zaten hiç sallamadım ben Rüya'yı) yan yana  

yatınca biraz sohbet biraz masal uykuya dalıveriyor..

Gelgelim son zamanlarda bu hangi sendromdur bilmem :) böyle değildi çünkü uzun zamandır..yap dediğimi yapmıyor,yapma dediğimi yapıyor..Ak dediğime kara,kara dediğime ak diyor..Kızım yapma düşersin desem inadına yapıyor,bahçeden geldin ellerine yıkar mısın dediğimde her zaman sulu oyunlara bayılan kuzu ellerini yıkamıyor mesela..Hiç sözümü dinlemiyor,anlaşamıyoruz .Annem bizde 15 gündür ,benimle sakin sakin oyunlar oynayan mülayim çocuk seni görünce ne yapacağını şaşırıyor diyor..Tıpkı kayınvalidem gibi ...Ben evden içeri girince inatlaşmalar başlıyor,ağlamalar,huysuzluklar diz boyu.( Bu durum zaten hep vardı..Çoğu arkadaşımdaki gibi ).Bazen ıssırma,hatta cimcikleme de olmuyor değil..Daha önce böyle şikayetlerimiz yokken bunlar başladı..Anlıyorum aslında bana nazı geçiyor..Dikkat çekmek istiyor,ilgi istiyor..Belki de onu bırakıp gittiğimi düşünerek intikam alıyor.Ben akşam olsa evime gitsem kızıma kavuşsam şu oyunları oynasak,şu kitapları okusak..şuralarda gezsek diye hayaller kurarken eve gidince tüm hayallerim yok oluyor...Doğduğundan beri nereye gidersem gideyim kimselere bırakmadım kızımı..Gitmedim gerekirse gezmelere,alışverişe,kuaföre,yemeklere,tatillere..Zaten çalışıyorum bensiz büyüyor dedim,yanımdan ayırmadım..Ancak son zamanlarda hal böyle olunca annemin de burada olmasını fırsat bilerek arkadaşlarla iftar yemeklerine ya da klasik lojman günümüze götürmedim yanımda..Anladım ki böyle zamanlara da ihtiyacım var..Aklımın bir köşesi hep onda olsa da kendime zaman ayırmaya....
Zor bir dönemden geçiyoruz işte.Üzülüyorum bu aralar ama sağlıklı olmasına duacı olmamla,varlığına hep şükürlerimle..Onun bir gülüşü bir annem deyişi..İçimdeki büyük aşkı unuttturuyor her şeyi :)) Annelik = karşılıkşız sevgi + büyük sabır :)) Balım ben seni her halinle seviyorummmm :))

Minik afacanımın doğum gününe gelince geçen sene buradaki akraba eş dostla kutlamıştık..Çok kalabalık bir iftar arkasından doğum günü şeklinde evde..Bir de iş arkadaşlarımla dışarda..Bir de ufak çaplı Mersin 'de..Bu sene doğum günü akşamı babaanne,hala,dede ve evdeki anneanneyle ufak çaplı bir kutlama burada oldu. Resimler hala makinede..Pastasını üfledikten sonra hediyeler nerede diye soran minik bıdık :)  halasından  bir elbise,dedesinden elbise babaannesinden etek-tişört  aldı..Hemen denedi sırayla..Babasından süper bir bikini ve kışlık bir eşofman takımını kaptı..Anneannesi altınını taktı Rüya'nın deyimiyle takısını :) Giydiği her kıyafete onu taktırdı :)  Asıl doğum günü kutlamamızı Mersin'de yapacaz. inşallah..Az kaldı Mersin'ime...tatilime..:))
Herkese tatil tadında mutlu  haftalar..:)))