Rüya'mın okullu olmasıyla taşıdığım sıfatlara bir tanesi daha eklendi, "veli" olma sıfatı..Bugün 11'de ilk veli toplantımızı yaptık,sevdim ben Emel öğretmenimizi, endişelerimi anlattım,benim için en önemli konu güvenliği dedim,çok küçük 37 aylık..Telkin etti beni,konuştu ,anlattı..Nasıl baktım ben kızıma,bebekken gittiğimiz doktorumuza elimde olsa pamuklara sarıp vitrine koyacam demiştim,gülmüştü..Hele işe başlamadan onunla geçen 9 ay..Babaannesine teslim ettiğim 4 Mayıs Ptesi'yi unutamam,nasıl ağladım tuvalete kaçıp, kaç uykusuz gece geçti,uğraştım, işi bırakayım belli bir dönem sonra biraz daha büyüsün çalışırım dedim,olmadı "gerekçelerim haklı bulunmadı" o yüzden içim rahat benim,yüreğim acır gözümden yaş damlar ama her zaman vicdanım rahat benim,başkalarının vicdanı sızlasın.....
Şimdi ağladım mı hayır,evet bir şeyler düğümlendi aslında boğazıma, aslında ne hayaller kurdum ne oldu,boğazıma neler düğümlendi, neyse...Burada daha mutlu olduğuna inandım çünkü, hep okula gitmeye hevesli olduğunu biliyordum,haklıymış kızım ,arkadaşlarıyla,öğretmeniyle okulunda çok mutlu .Bugün ilk defa başka bir yerde başka insanlarla yalnız kaldı Rüya..
Sabah annem nerede diye ağlayarak uyanmış,huzursuz bugün dedi babaannesi.Veli toplantısından sonra onu alıp kreşe bırakırken de beni bekleyecek misin anne diye sordu,yok dedim işe gidecem,bekle anne şaka mı yapıyorsun dedi,tamam beklerim dedim.çünkü biliyorumki işe gidecem desem ağlamaya başlayacaktı..
Canım yavrum,benim uzaklarda hayatımın yol arkadaşı,can yoldaşım, hep iyi ki varsın dediğim, ha babaannenin yanındasın ha okulundasın ,bensiz geçen her zaman için,sana yapamadığım annelik için affet beni..Ben sana yazıyorum işte yaşadıklarımızı,sana anlatıyorum hep,bir gün sana devredeceğim bu bloktaki ilk yazın olsun bensizlik,annesizlik...Okumaya korkarak bekliyorum....