17 Eylül 2012 Pazartesi

İLK VELİ TOPLANTISI

Rüya'mın okullu olmasıyla taşıdığım sıfatlara bir tanesi daha eklendi, "veli" olma sıfatı..Bugün 11'de ilk veli toplantımızı yaptık,sevdim ben Emel öğretmenimizi, endişelerimi anlattım,benim için en önemli konu güvenliği dedim,çok küçük 37 aylık..Telkin etti beni,konuştu ,anlattı..Nasıl baktım ben kızıma,bebekken gittiğimiz doktorumuza elimde olsa pamuklara sarıp vitrine koyacam demiştim,gülmüştü..Hele işe başlamadan onunla geçen 9 ay..Babaannesine teslim ettiğim 4 Mayıs Ptesi'yi unutamam,nasıl ağladım tuvalete kaçıp, kaç uykusuz gece geçti,uğraştım, işi bırakayım belli bir dönem sonra biraz daha büyüsün çalışırım dedim,olmadı "gerekçelerim haklı bulunmadı" o yüzden içim rahat benim,yüreğim acır gözümden yaş damlar ama her zaman vicdanım rahat benim,başkalarının vicdanı sızlasın.....
Şimdi ağladım mı hayır,evet bir şeyler düğümlendi aslında boğazıma, aslında ne hayaller kurdum ne oldu,boğazıma neler düğümlendi, neyse...Burada daha mutlu olduğuna inandım çünkü, hep okula gitmeye hevesli olduğunu biliyordum,haklıymış kızım ,arkadaşlarıyla,öğretmeniyle okulunda çok mutlu .Bugün ilk defa başka bir yerde başka insanlarla yalnız kaldı Rüya..


Sabah annem nerede diye ağlayarak uyanmış,huzursuz bugün dedi babaannesi.Veli toplantısından sonra onu alıp kreşe bırakırken de beni bekleyecek misin anne diye sordu,yok dedim işe gidecem,bekle anne şaka mı yapıyorsun dedi,tamam beklerim dedim.çünkü biliyorumki işe gidecem desem ağlamaya başlayacaktı..
Canım yavrum,benim uzaklarda hayatımın yol arkadaşı,can yoldaşım, hep iyi ki varsın dediğim, ha babaannenin yanındasın ha okulundasın ,bensiz geçen her zaman için,sana yapamadığım annelik için affet beni..Ben sana yazıyorum işte yaşadıklarımızı,sana anlatıyorum hep,bir gün sana devredeceğim bu bloktaki ilk yazın olsun bensizlik,annesizlik...Okumaya korkarak bekliyorum....

18 yorum:

  1. Canım benim en büyük ayrılığınız böyle olsun, Allah sizi hiç ayırmasın.. Burada Rüya'nın ilk yazısını okuduğunda boşuna korktuğunu anlayacaksın ve ne kadar iyi bir anne olduğunu okuyacaksın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öyle mi dersin ,elimden gelindiğince çabalıyorum ama hep hayatında anne boşluğu olarak büyüyor,ne diyelim haklısın canım en kötü ayrılığımız böyle olsun :)

      Sil
  2. canımmm;üzülme,sıkma canını desem işe yarar mı bilemiyorum ama annelik böyle işte...hep vicdan meselesi...çalışsan bir türlü,çalışmasan bir türlü...ortası yok :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canımmmm sağol :) Evet en kötüsü de bu ya,evde olsan da onun için çalışsan da onun için..ortası yok,birinden biri olmuyor,hangisini seçersen seç diğeri eksik kalıyor..Sağol Bahriye'cim sağol :))

      Sil
  3. canımsın benim yaaa... Sen çok güzel ve özel bir annesin. Ve Rüya bunun farkında olacak her zaman...
    Öptüm sizi..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şebnem'cimm özledim seni :) Son zamanlardaki yoğunluğumdan bloğuna da uğrayamadım , çok teşekkürler çok, sen de benim canımsın :)

      Sil
  4. süreyyacım şartlar durumlar herzamn en mükemmel şekilde olamayabiliyor ağlamaklı yaptın beni Rüya bence senin gibi fedakar bir annesi olduğu için çok şanslı bu yazıyı okuduğu zaman bunu daha iyi anlayacaksın.. bizde önümüzdeki yıl yarım günlük okula başlayacaz hayırlısıyla işler güçler ,hayat şartları anneliğimizi sorgulatıyor bize ama herşey onlar için eminim yavrularımız bunu anlayacak bilince sahip olacaklar canım benim..Rüyaya başarılarla güzelliklerle dolu bir ömür sana da kızınla birlikte geçireceğin çok güzel zamanlar diliyorum arkadaşım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım Münevver'cim çok teşekkürler :) Çok güzel yazmışsın,sağol güzel sözlerin için okudukça mutlu oldum..Çok teşekkür ederiz,tatlı Duru'ya da şimdiden okulu hayırlı olsun ..Öpüyorum sizi :)

      Sil
  5. ben geldim...
    hayırlı olsun okulunuz.

    YanıtlaSil
  6. okulunuz hayırlı olsun.. Çok zor çok ben iki kızı ayrı ayrı bırakıp, birini okula birini evde bakıcıyla, işe geliyorum... Anlamaz mıyım o anları:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederiz :)Ben birinciyle böyleyken ikinciyle nasıl olur bilmem,hepimizin işi zor gerçekten..

      Sil
  7. Süreyyacığım, çok güzel bir yazı olmuş. Ben de duygulandım doğrusu:) Çalışan bir anne olarak hissetiklerinin çok normal olduğunu düşünüyorum. Biliyorsun önemli olan her dakika yanında olmak değil. Kaliteli zaman geçirmek. Artık büyüyorlar ve tek başlarına da ayakta durmayı öğrenecekler. Bizim yapabileceğimiz en güzel şey onlara bunu öğretmek diye düşünüyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru,geçirilen zaman değil o zamanı nasıl değerlendirdiğimiz de önemli..Çalışan annelerin çocukları hayatla erken tanışıyorlar,ayakları yere daha erken basıyor diye düşünüyorum sizin gibi.Çok teşekkür ederim güzel yorumunuz için :)

      Sil
  8. yaa kızını çok özlemiş çalışan bir anneye yapılır mı?
    okulunda, arkadaşlarıyla çok mutlu olacak benim rüya kızım..
    nolur yıpratma kendini..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yapılmaz biliyorum ama yalnız olmadığımı görünce daha güçlü oluyorum Sevgi'cim :) Şimdilik öyle,umarım hep bu şekilde devam eder :)

      Sil
  9. Ah ablacım bir türlü yazamıyorum bloguna bişey hep bi sorun veriyor :/ :( bi türlü anlamadım bu blog işlerini durmadan mail adresi alıp yeniliyorum kendimi :) bakalım bu sefer olacak mı? :)

    YanıtlaSil
  10. Sayın veli SÜreyya Sakarya :)

    YanıtlaSil